دير زماني است که بشر در صدد اندازه گيري روز و شب برآمده است چوپاني را در نظر مجسم کنيد که در اعصار قديم زندگي مي کرده و اين چوپان مي خواسته هر روز گوسفندانش را به نقطه اي دور از منزلش بچراببرد. حتماً لازم بود که بداند چه موقع بايد ازخانه خارج شود و چه موقع برگردد تا غروب به خانه برسد. براي اين کار از تغيير مکان سايه بر روي زمين استفاده کرد و توانست بفهمد که خورشيد چقدر در آسمان بالا آمده است. بعد شبها در ستارگان مطالعه نمود و ديد که ستارگان نيز طبق حرکات منظمي تغيير مکان مي دهند. از اين رو بشر موفق شد زمان را با مقياس خورشيد و سايه اشيا و ستارگان اندازه گيري کند.
در کشورهاي بابل و ايران که مذهب آفتاب پرستي و ستاره پرستي داشتند، پيشوايان مذهبي در امور ستارگان و خورشيد مطالعه مي کردند و پس از مطالعات زياد تصميم گرفتند روز و شب را به دوازده قسمت متساوي که 24 ساعت مي شود، تقسيم کنند. پيشوايان مذهبي مصريان قديم نيز داراي همين افکار بودند و دوازده رب النوع که معرف ساعات شب بود ابداع نمودند، اين دوازده رب النوع مي بايستي کشتي خداي خورشيد را در يک نقطه تاريک زير زميني بکشانند تا خورشيد بتواند روز ديگر طلوع کند.
قبل از اختراع ساعت امروزي، از ساعت آفتابي و سپس از ساعت شني استفاده مي کردند.
رآکتور چيست؟ «راکتور» از خويشان نزديک بمب اتمي است. وقتي بمبي منفجر مي شود انفجار شديد، حرارت، نور، اشعه مجهول و تشعشعات ديگري به مقدار فراوان از خود رها مي کند. «رآکتور» هم همين تشعشعات را به مقدار فراوان ولي بدون انفجار توليد مي کند و حرارت و نور و ساير تشعشعاتي که از رآکتور توليد مي شود بطوري بطئي است که مي توان در حين توليد از آن ها استفاده نمود. انرژي اتمي مي تواند بخار لازم براي يک مرکز الکتريکي يا يک کشتي توليد کند.
تشعشعات اتمي وقتي خطرناک است که از بمب اتمي بوجود آيد در غير اين صورت تشعشعات اتمي خدمات مهمي به عالم پزشکي و صنعت و حمل و نقل صورتمي دهد.
کشتي هائي هستند که با نيروي اتمي کار مي کنند و با کمتر از 70 کيلوگرم اورانيوم يک کشتي مي تواند مدت سه سال در درياها حرکت کند.
شما می توانید دراین سایت تبلیغات رایگان بکنید فقط کافیست به صفحه اصلی بروید.